فصل پائیز فرا رسیده است هوا به سردی می گراید ولی دل بچه های محل ما هنوز در عشق تابستان سیر می کند از بابا بزرگم تشکر می کنم که در میان گلهای پائیزی ،عکسهای مرا به دوستانم و آشنایانم نشان می دهد شاید روزی بیاید که بابا بزرگ برایم دیرتر از موعد لالائی بخواند ولی هرگز لالائیهای امروزها را فراموش نمی کنم چون هم در شروع فصل پائیزم و هم بابا بزرگ در پائیز است می دانم که دل بابا بزرگم با دیدن من شاد می شود ولی او هم باید برای روزهای طولانی تر با یاد امروزی من عادت کند باشه اگر او نتواند عکس مرا به وبلاگم آپلود کنه من از بابام می خوام که تا بزرگ شدنم این کار را برام انجام دهد و هر موقع بابا بزرگ اجازه داشته باشد تا وبلاگم را مرور کند با عکسهایم و نوشته هایم همنشین شده و مرا فراموش نکند این رسم روزگار است که همیشه اختیار دست خود آدم نیست که هر طور که دلش می خواهد نشست و برخاست  داشته باشد گاها" زمان هم شرایط خودش را بر ماها تحمیل می کند انشاله که خیر است و تا آخر هم خیر خواهد بود